Αποξένωση (της Γιώτας Κλουτσούνη - Παπαδάκη)

Τί έμεινε
να λαχταρά η ψυχή;
Τώρα τα χείλη
θα διψούν χαρακωμένα.
Κι ένα κουφάρι
το κορμί χωρίς εσένα.
Μιά αποξένωση
θεριεύει ανάμεσά μας.

Είναι νωρίς...
Το ξέρω είναι νωρίς.
Αυτός ο κόσμος
να γιατρέψει την πληγή μας.
Μα είναι των φίλων
οι αγκαλιές η δύναμή μας.

Δάκρυα αλμυρά
στενεύουν την καρδιά μου.
Γκρίζα και στέρφα
αιμορραγούν τα όνειρά μου.
Πάλι θα κλείσω
στο δωμάτιο τις κουρτίνες.
Παίρνοντας πάνω μου
όλες τις ευθύνες.

Είναι νωρίς...
Το ξέρω είναι νωρίς.
Τα συναισθήματα
χορεύουν μεθυσμένα.
Μέχρι στα στήθη μας
να μείνουν σφραγισμένα.

Γιώτα Κλουτσούνη - Παπαδάκη

ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ (του Χρήστου Χριστόπουλου)

Έχων σώας τας φρένας
μιας εποχής τρελής
θέλω να γίνω ένας
μεγάλος ποιητής!

Στου Σολωμού τα χρόνια
πως θα θελα να ζω
ν´ακούω τα κανόνια
και να μεγαλουργώ

Να γράφω σαν τον Κάλβο
του έρωτα ωδές
το στόμα να μη ράβω
στο άδικο ποτές!

Ωσάν τον Λαπαθιώτη
ευαίσθητος πολύ
για την χαμένη νιότη
εκλάψαμε μαζί!

Σαν τον Βαλαωρίτη
σαν τον Σικελιανό
να βγαίνω απ´το σπίτι
να τρέχω στο γυαλό!

Όλα για μια ιδέα
μια έμπνευση στιγμής
το κύμα για παρέα
ταξίδια της ψυχής!

Σαν τον Καρυωτάκη
θα ονειροπολώ
δε μου κοστίζουν κάτι
τα όνειρα θαρρώ!

Θα γράφω, θα ξεγράφω
στο γκρίζο της νυχτιάς
ακόμα και στον Τάφο
σαν νέος Παλαμάς!

Θέλω να γίνω ένας
μεγάλος ποιητής
ο άρχοντας της πένας
μιας άλλης εποχής!

Κι άμα δε γίνω ένας
θα γίνω ο κανείς
θα λένε ο κανένας
μεγάλος ποιητής!!

Χρήστος Χριστόπουλος

Ψαράς των αστεριών (της Χρυσαυγής Τούμπα)

Δεν χάθηκες στους καιρούς
με τα κρυσταλλωμένα μάτια
στα στραγγισμένα όνειρα.

Δραπέτευες σε δεντρόσπιτα
κυνηγούσες τον άνεμο στα ψηλά τα ξάρτια
σιγόβραζε μέσα σου μια άνοιξη
κι άρπαζες τις σκιές
χαρές και πόνους μαζί
κάθε βράδυ δίπλα στη θάλασσα
ψαράς γινόσουν των αστεριών
στα ρέματα του φεγγαριού
σ ένα ορίζοντα μίλια μακριά

και κατάφερες

με τα μάτια του ήλιου
να βλέπεις τον κόσμο.

Χρυσαυγή Τούμπα

Γιορτή ξανά (της Γεωργίας Κιτσούκη - Βασιλειαδου)

Ρίσκο η ζωή κι όποιος πετύχει
Θέλει δουλειά για να κερδίσεις
Σαν ξηλωθεί, να την κεντήσεις
κάθε φορά να αποφασίσεις
να υπομένεις, να στηρίξεις
στο ταίρι που θε να κρατήσεις
Μάχη η ζωή κι όποιος αντέξει
Θέλει ψυχή να την παλέψεις
Σαν κουραστείς, μην ξεψυχήσεις
παίρνεις ανάσα να συνεχίσεις
σ΄ότι επέλεξες να ευτυχίσεις
Κλέφτρα η ζωή κι όλο θα χάνεις
μια θα γελάς, μια θα αμαρτάνεις
κι όλο θα λες πως θα ανασάνεις
μαζί μπορεί να επιτυγχάνεις
με αυτόν που επέλεξες ζωή να κάνεις
Δώρο η ζωή κι όποιος τη ζήσει
όπως της πρέπει να προχωρήσει
θα χει γιορτές να σε εκπλήξει
σταθμούς για σένα να επιδείξει
χαρές, παιδιά, να σου χαρίσει
Δώρο η ζωή που σου χαρίζει
όποιος κοντά σου συνεχίζει
γιορτή που φτάνει θα σου θυμίζει
κάθε χρονιά που θα αθροίζει
όσα κατάφερες να σε πλουτίζει.

Γεωργία Κιτσούκη - Βασιλειάδου

ΠΟΘΟΣ (της Χρύσας Νικολάκη)

Σε θέλω
σαν έκπτωτος άγγελος
που έφτασε στον Παράδεισο
κι ήπιε από πηγή καθάρια
Σε θέλω
σαν λουλούδι
στην  Ιουδαία ερημο
που βρήκε την Κασταλία Πηγή
Σε θέλω
σαν λίμνη που αποζητά το αταξίδευτο
Ωκεανός να γίνει ν’ αποδρασει
Σε θελω
άνεμος γίνομαι στα χείλη σου
φιλί να με κεράσεις
Μα είναι το λαγήνι σου μικρό
και πώς θα με χορτάσεις;

Χρύσα Νικολάκη