Σαν άγριο κύμα

Πέρασες σαν άγριο κύμα απ' την καρδιά μου, σαν έρωτας τρελός, σαν φλογισμένο πάθος. Έδεσες την καρδιά μου στο δικό σου μουράγιο. Μάταια ζητώ να λύσω τον άγριο κόμπο του σχοινιού σου, που,..πιότερο μου σφίγγει το λαιμό. Χάραξες ένα όνομα:"Αγάπη" στη βαρκούλα σου, που.. ήμουνα εγώ.. Γι αυτό ,για μια ζωή, όσο μακραίνει το σχοινί σου θα φεύγω προς το κύμα και πάλι στο μουράγιο σου, θα δέρνομαι, εδώ!
Αναστασία Κλεάνθη - Κουτσούκου

Φευγει η ζωή (της Μαρίας Χατζηδημητρίου)

Πάλι κι απόψε περιμένω
Πλέκω ιστούς από αράχνη
Χάθηκες πάλι μες στο χρόνο 
Βράδιασε κι έχει πιάσει πάχνη

Ακούω απ' έξω φωνές και ήχους
Ακούω γέλια και τρεχαλητά
Κάποια παιδιά ακόμη παίζουν
Κι εγώ νυχτώνω στ' αναφιλητά

Ένα κερί για συντροφιά μου
Θα καεί σε λίγο το φιτίλι
Θα σβήσει η φλόγα, τρεμοπαίζει
Θα 'ρθεί η αυγή κι ύστερα δείλι

Πάλι θα αναμασώ τα ίδια
Μες στην αδυναμία θα βουλιάζω
Αναπάντητα τα ερωτηματικά
Μες τη ζωή θα τα στοιβάζω 

Μαρία Χατζηδημητρίου

Να θυμάσαι σε αγαπώ (του Δημήτρη Λαγοπάτη)

Ζηλευω την σκιασου,
που κατοικει μαζι σου.
Ζηλευω τον αερα,
που την ανάσα σου αγκαλιαζει.
Κι εκεινα τα λευκά σεντόνια,
που τις νυχτες σε αγκαλιαζουν!
Πόσο θα ζησω να τολμω,
πως σ αγαπω να λεω;
Πόσο να σ αγαπησω ακομα,
Εικόνα λατρεμενη;
Μπορει να ζω πια μακρια σου,
να μη θωρω τα ματια σου,
μα η καρδια μου σπαρταρα,
καθε που την φωνή σου ακουω.
Αναρωτιέμαι!!
Αραγε,ξέρεις πόσο
Σε αγαπώ;

Δημήτρης Λαγοπάτης

Κορμί ΙΙ (του Ντίνου Γλαρού)

ΚΟΡΜΙ II

Κορμί που παίρνεις την ψυχή και την περνάς
απ’ άγνωστα, απάτητα, δύσβατα μονοπάτια.
Απόψε πάλι χάθηκα μέσα στα δυο σου μάτια
στον ύπνο βάζεις πυρκαγιά κι όλο γελάς.

Κορμί που φεύγεις πριν ακόμη γεννηθείς
αθάνατο στα όνειρα, κύτταρο πυρωμένο.
Τα χείλη που εφίλησα πέλαγο πορφυρένιο
πανί το άγγισμα κι εγώ ταξιδευτής



Ντίνος Γλαρός του Ιωάννη

Η ανάσταση (της Σοφίας Τανακίδου)

Πόση δύναμη ακόμα;
Πόση υπομονή;
Ακούω την καρδιά μου που ραγίζει
Διαλύεται κομμάτια
Τι συναρμολογώ με όνειρα
Μα δεν κολλάει
Την τρέφω με ψέματα
Μα δεν χορταινει
Την ποτίζω με δάκρυα
Μα δεν ξεδιψά

Βρήκα τον Γολγοθά
Τον ανέβηκα
Σταυρωθηκα
Μα δεν ακούω καμπάνες
Τόσο πολύ αργεί;
Πόση δύναμη ακόμα
Πόση υπομονή;
Η Ανάσταση μου τόσο πολύ αργεί!!!

Σοφία Τανακίδου