Ζηλευω την σκιασου,
που κατοικει μαζι σου.
Ζηλευω τον αερα,
που την ανάσα σου αγκαλιαζει.
Κι εκεινα τα λευκά σεντόνια,
που τις νυχτες σε αγκαλιαζουν!
Πόσο θα ζησω να τολμω,
πως σ αγαπω να λεω;
Πόσο να σ αγαπησω ακομα,
Εικόνα λατρεμενη;
Μπορει να ζω πια μακρια σου,
να μη θωρω τα ματια σου,
μα η καρδια μου σπαρταρα,
καθε που την φωνή σου ακουω.
Αναρωτιέμαι!!
Αραγε,ξέρεις πόσο
Σε αγαπώ;
που κατοικει μαζι σου.
Ζηλευω τον αερα,
που την ανάσα σου αγκαλιαζει.
Κι εκεινα τα λευκά σεντόνια,
που τις νυχτες σε αγκαλιαζουν!
Πόσο θα ζησω να τολμω,
πως σ αγαπω να λεω;
Πόσο να σ αγαπησω ακομα,
Εικόνα λατρεμενη;
Μπορει να ζω πια μακρια σου,
να μη θωρω τα ματια σου,
μα η καρδια μου σπαρταρα,
καθε που την φωνή σου ακουω.
Αναρωτιέμαι!!
Αραγε,ξέρεις πόσο
Σε αγαπώ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου