Δική σου είμαι.
Υποδουλωμένη και ανένδυτη
εράσμιο,
λαμπρόν φάος ηελίοιο.
Τέκνο αναίσχυντο
ο αμοργινός χιτώνας σου
στην ευδία της κλίνης μου
η φουσκονεριά μου ξεστρατίζει.
Ακμάζουσα
στην ερωτοσύνθεση των ερογλεφάρων σου
αρδεύομαι.
Κάθιδρη, στις ακρολοφίες του κορμιού σου
ανορθώνομαι.
Προαλείφομαι του προορισμού σου
συν οδοιπορώντας ανασυντάσσομαι.
Στο γλαυκό άπλωμα των ματιών σου
θεάμορφε του ιδανικού, αλιεύομαι.
Συλλεκτική θωριά...
Στην έλευση της ανθηρής λεβεντιάς σου
θυσίασέ με!
Ανθολογία: Συνομιλώντας με την Σαπφώ
