Άτιτλο (της Γεωργίας Σχοιναράκη)

Ένα σεργιάνι μας απέμεινε μονάχα
Κι ας μπαινοβγαίνουν τα Φθινόπωρα
Στην μοίρα
Το ένα να  δέρνεται, σαν κάτι να σημαίνει
Το άλλο να φλέγεται προσμένοντας 
ελπιδα

Είναι οι σκιές μας στα σκοτάδια αναπαμενες,
Κάτω από φύλλα  του Σεπτέμβρη κρύβονται άστρα,
Μια καρτερα να σβήσει ότι μισοπνεει
Κι η άλλη στου Ουρανού της την ορφανια
Φτιάχνει κάστρα

Ένα σεργιάνι μας απέμεινε μονάχα
βόλτα αλητικη πριν λήξει η  αυγή
Μια ηλιαχτίδα σε ένα ήλιο γερασμένο
Ή μια ανυπότακτη  φυγή σε άλλη γη

Γεωργία Σχοιναράκη