Τη ζήση αυτή που λάτρεψα
την νόμιζα παράδεισο
μα όσο κι αν το πάλεψα
με πέταξε στην άβυσσο.
Ουρανέ μου και φεγγάρι
αυγινό χαιρέτισμα
στων ονείρων το κελάρι
της ψυχής χρεμέτισμα.
Τη ζήση αυτή την ντύθηκα
ακάνθινο στεφάνι
σε πόνου αγνάντι σύρθηκα
που πουθενά δε βγάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου