Προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τις λέξεις που μου χαρίζεις
στο λευκό χαρτί
που συνομιλεί με το μυαλό μου,
στο μελάνι μιας πένας που με ταξιδεύει
στην ύπαρξή σου
Αφουγκράζομαι στη σιωπή που με περιστοιχίζει
την ιερή κραυγή που οδηγεί το μέσα μου,
ξετρυπώνοντας με μαεστρία ακολούθους σου,
μάρτυρες πόθων που φωλιάζουν στα εσωψυχά μου
Αγγίζω με τα ακροδάκτυλα το κείμενο,
να γίνω ένα μαζί του,
με βλέμμα παιδιού που παίζει ανέμελο στο ταξίδι
των λέξεων
Ανυπότακτη στον εφιάλτη του τώρα,
μεστωμένη στις σκέψεις του χθες,
παραδομένη σε αποτυπωμένα θέλω
του αύριο.
Και πάντα
σου ζητώ με σεβασμό
να σε υπηρετώ
πιστά.
Το έργο είναι δημιουργία του αξιόλογου εικαστικού και φίλου Αντώνη Δημητρίου τον οποίο και ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση του έργου του στο ποιημά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου