Με τις οθόνες
χάσαμε την ιστορία μας.
Tα γράμματα που σου 'γραφα
και μου 'γραφες
το σκύψιμο πάνω στην κάθε λέξη
- γλυκιά αιχμαλωσία -
ο χρόνος πώς ασήμωνε το νόημα
μες στην αναμονή,
πόσες φορές κρατούσα πάνω στο στήθος
το χαρτί και το φιλούσα,
το έκανα γεύση αρεστή
μυστήριο ν ανιχνεύω τη διάθεση.
Και είχε αξία η κάθε μας φορά
ως την επόμενη
γιατί βαδίζαμε γεμάτοι προσμονή
την ιστορία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου