Σαν νέος Διογένης, με ένα λυχνάρι ψάχνω,
έναν ηγήτορα αξίας, να αισθάνεται το βουβό πόνο.
Να με βλέπει στα μάτια, πώς μου σβήνει το χαμόγελο.
Να ξέρει να δημιουργήσει, τον κόσμο πιο όμορφο.
Δύσκολοι καιροί, που αφήνουμε τα παιδιά σήμερα!
Άνθρωπε, ψάχνω έναν αρχηγό, να ξέρει να αγαπά,
έναν άρχοντα με τον λαό του, τον τόπο να κυβερνά.
Μια αντιπολίτευση, που να θωρακίσει τα θεμέλια...
Οι μέρες είναι αναιμικές, η ζωή χάνει την ομορφιά.
Τρομάζω, περπατάμε στην νέα παγκόσμια τραγωδία
Όχι του Αισχύλου και Δάντη, των σουλτάνων σήμερα.
Μη σκοτώνετε τα όνειρα, με αυτά αναπνέω ζω για αυτά!
Ψάχνω ηγεμόνα με αξίες, για την πατρίδα. Πόσο ακόμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου