Γιατί...
Πάντα κυοφορείται μια άνοιξη
στα πέταλα της μυγδαλιάς,
στην ηλιαχτίδα της αγάπης
στου σπουργιτιού το ψίχουλο
όταν τσιμπολογάει
στου κοριτσιού το μάγουλο
το χάδι όταν ζητάει.
Στου δειλινού τα χρώματα
π' όνειρα ζωγραφίζουν
στης αλκυόνας την καλοκαιριά
που οι θεοί χαρίζουν.
Στην πέτρα της υπομονής
που γιούλι ξεφυτρώνει
στη στράτα σου όπου περνάς
γλυκολαλάει εν' αηδόνι.
Αξόδευτο ένα σ' αγαπώ
τη μέρα που ζυγώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου