Παίρνω το δισάκι μου στον ώμο μου επάνω
τα γράμματα συνέχεια σαν ταχυδρόμος βάνω.
Γράμματα αγάπης που θέλω να επιδόσω
σαν θέλει ο Θεός απ' τον ιό να την γλυτώσω
Αγάπες αναπόδοτες που εγωιστικά
τις κράταγα περήφανα μα και πεισματικά.
Πίστευα πως χρόνο άφθονο είχα για να τις πω
στο μέλλον εναπόθεσα όλα τα σ' αγαπώ
Μετανιωμένος έβαλα φιλιά και αγκαλιές
που απέφευγα να δίνω σε άλλες εποχές.
Έβαλα και δάκρυα και στοργική αγάπη
και γι'αυτούς που βρίσκονται στου πόνου το κρεβάτι.
Γέμισε το δισάκι μου με όλα τα σ' αγαπώ
Μα τώρα δεν γνωρίζω αν θα προφτάσω να τα πω.
Σ' εσάς εναποθέτω αγάπες και συγνώμη
αν στην ζωή δεν βρίσκομαι, γίνεται ταχυδρόμοι.
Κώστας Ζαϊκιδης
Ὑπέροχο ποίημα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή