Όλα μέσα μας εκφράζονται
με συναισθήματα πανικού,
δια χειρός τρέφεται η κατάσταση
κανείς δεν γελάει δεν εστιάζεται
σε ένα τίποτα δεν είμαστε.
Αν δεν πατήσεις το κουμπί αρκετή ώρα
πάνω στην εικόνα,
το τίποτα θα σε κρατήσει
σε απόσταση να μην βλέπεις
το αίσθημα πως ολισθαίνει η ελευθερία
του λόγου στην παλαίστρα ζωής.
Στην τύχη αφήνεσαι, στην ηλιακή
σύνθεση τα πράγματα φαίνονται
στα ένοχα μάτια πως λάμπουν
να βλέπω,
τους χαμένους μας κόπους θυσίας
κι αυτό το τεράστιο μέγεθος της παράνοιας
με την πατούσα του να μας καταπατάει.
Με το στόμα ανοιχτό γελάω ακροπατώντας
στη ζωή και στο θάνατο,
την εικόνα κοιτώ,
ποιος θα πατήσει το κουμπί
πρώτος να βγει απ΄τη μιζέρια,
τον ήλιο να δει τον αδιάφορο στο μπράτσο
της οριζόντιας αποτυχίας το ω θεέ μου
σώσε με της παραμυθίας, την ανακούφιση
να στεριώσει, το βήμα στην ευθεία οδό
να τραβήξει της ανάκαμψης.
Σιγά μην κάτσω να κλάψω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου