Στο ξωκλήσι της ερημοτοπιάς
Το αγκαλιασμένο στων κυπαρισσιών
«τα Κύριε ελέησον»
Και μπροστά σ’ ένα κεράκι που τρεμόσβηνε
Στην ξεθωριασμένη μορφή ενός ξεχασμένου άγιου
Γονάτισα
Και με μια χούφτα ταπεινά κυκλάμινα
-καθ’ ένα και μια μετάνοια-
Προσευχήθηκα
Και καθώς Σ’ ένοιωθα ψηλά,
μ’ ανέβαζες ως τα’ άστρα
Και καθώς Σ’ ένοιωθα δίπλα μου
Διαπερνούσες λειτουργικά εντός μου
Και γινόμουν ένα
Με Σένα…
...και γινόμουν ένα με Σένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓένοιτο.