Μες το φευγιό της νύχτας
καλπάζει το ξημέρωμα
γρήγορη σκόνη που πετά
ασύλληπτες ιδέες
και σκέψεις απαγορεύσιμες
που πέταλα τσακίζουν.
Εκεί σαν άτια αρχέγονα
έρχονται και μ' αγγίζουν
χείλη που αστείρευτα διψούν,
δάχτυλα που ανατριχίλα προκαλούν,
χέρια με φλόγα αδημονούν,
κορμιά με ιδρώτα αχόρταγα
ωσάν κλωνιά λυγίζουν
στη μυρωδιά του έρωτα
ηδονικά λικνίζουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου