Σχεδόν, τριάντα χρόνια, διαφορά
εκείνη, μοιάζει άνθος, που θα κόψεις
και εκείνος, στα σκοτάδια, αγκαλιά
κρατάει, ημερολόγια, μιας νιότης.
Στην έρημο, βρεθήκαν, της σιωπής
βροχές από φιλιά, υγρό, το πάθος
ό,τι ήτανε, γι’ αυτούς, το πιο σωστό
μοιραίο, για τον κόσμο, ήτανε λάθος.
Μα όταν, ερωτεύονται οι καρδιές
τα σώματα, γυμνά, σαν γίνονται ένα
μην ψάχνεις, των ματιών, τις ομορφιές
μα κοίτα, στης ψυχής σου, τα γραμμένα.
Σχεδόν, τριάντα χρόνια, διαφορά
φιλήθηκαν, Ανατολή με Δύση
και δάκρυσε ο ουρανός, τι συμφορά
γιατί, ως την αυγή, θα ‘χαν χωρίσει!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου