Κάθε μέρα το ίδιο σκοτάδι αναμόχλευε
Φορούσε το λευκό και βυσσινί πουκάμισο και το καλό το τζιν το πανταλόνι
κρεμούσε το τσιγάρο απ' το στόμα κι έμπαινε στ΄αμάξι
ίδιος με χτες.
Σταματούσε για καφέ στου "Γρηγόρη":
φρέντο εσπρέσσο γλυκό,
ήξερε η πωλήτρια τον είχε έτοιμο.
Και τα Σάββατα κοιμόταν γλυκά στην αγκαλιά της
κι ονειρευόταν τότε που ήταν παιδί και έκοβε νεράντζια
και τα πέταγε στους δρόμους τους κατηφορικούς να τα κοιτά να κυλάνε.
Κι όλο ερχόταν οι Δευτέρες και να ξυπνήσει δεν ήθελε.
Φορές της μιλούσε γλυκά με ερωτόλογα
Άλλες πάλι θύμωνε και την απόδιωχνε.
Κάθε μέρα το ίδιο σκοτάδι
Ίδιος με χτες.
Να προσμένει τα Σάββατα
Χωρίς εκείνην μοιάζαν Δευτέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου