Και γιατί να με κρίνεις;
Δε σε έβαλα καν στο χωλ του μυαλού μου....
Εδώ που τα λέμε ούτε στην αυλή μου σ' έβαλα.....
Σ' έχω να περιμένεις στην πόρτα!
Εσύ τι νόμιζες;
Ότι επειδή πίνουμε καφέ σ' έβαλα στου μυαλού μου το σαλόνι να κοιτάς τριγύρω; Στο παλάτι μου βάζω όποιον θέλω.....
Όσο για τα μισό γκρεμισμένα δωμάτια τ' αφήνω να υπάρχουν για να θυμάμαι.....
Ένα τέτοιο...... είναι δικό μας κατόρθωμα..... Δε λέω δικό σου, έφταιξα κι εγώ......
Τωρα δε σε θέλω μέσα στο μυαλό μου.....
Το έχω φτιάξει όπως το θέλω το σπίτι μου..... Έναν καφέ για τις ωραίες στιγμές κι έφυγες!
Χαρούλα Βασιλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου