Τα μάτια κλείνουν, καθώς ‘βλέπουν’ ό,τι είναι αναγκαίο, τα στόματα σιωπούν-τι παραπάνω να πουν άλλωστε-και τα σώματα ‘κουμπώνουν’ τέλεια το ένα στο άλλο. Η αγκαλιά είναι το απάγκιο στους αέρηδες που φέρνει η ζωή, το λιμάνι στις φουρτούνες της. Καταφύγιο ασφαλές για εκείνους που πονούν, φλογισμένος ουρανός κάποιο ηλιοβασίλεμα για τους ερωτευμένους. Αγκαλιά, λοιπόν, ένα μέρος ν’ ακουμπήσει κανείς, ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί, μια ζεστή ‘φωλιά’ ν’ απιθώσει κανείς την ψυχή του.
Λίνα Κατσικα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου