Ταξίδι στο χώρο της ποίησης και του λόγου. Ένας χώρος έκφρασης ανοιχτός σε όλους.
Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020
Αν! (της Αμαλίας Τραβασαρου)
Τα Πρέπει και τα Όρια…
Αν είναι το συναίσθημα, του Έρωτα βοτάνι
κι αν όσα έχω αισθανθεί πολύχρωμο γιορντάνι
κι αν ήξερες τι χρώματα έχω ανακατέψει,
να ζωγραφίσω, μάτια μου, την κάθε μια μας σκέψη…
τότε δε θα λογάριαζες τα λόγια και τις λέξεις,
δε θα ’ψαχνες μέσα στο νου, δειλά, να τις διαλέξεις…
Θα έβλεπες ορίζοντες και τόσα ουράνια τόξα…
που θα ’νοιωθες στα στήθη σου των ουρανών τη δόξα…
Αν η Χαρά έχει φτερά, γέλιο μαζί και δάκρυ
κι η ευτυχία στέκεται και καρτερεί στην άκρη
κι έχω τα δυο τα μάτια σου που με παρατηρούνε,
τα χέρια σου που ψάχνουνε στ’ αστέρια να με βρούνε…
Και τ’ όραμα… τού ανέγγιχτου που μένει ορφανεμένο
και στέκει πάντα σιωπηλό, βουβό και βουρκωμένο
και μας κοιτάζει σαν παιδί με χέρι απλωμένο,
με το παράπονο βαθιά στο βλέμμα του κρυμμένο…
Αν συναντούσα το όνειρο στην κάθε ανασαιμιά μας,
εκεί που γίνεται απτό… το καρδιοχτύπημά μας…
και σου μιλώ και σου γελώ, σου λέω τα δικά μας
και καταγράφω σαν εσύ ταράζεις τα νερά μας…
Αν είν’ το τίμημα που εμείς δίνουμε κάθε μέρα,
για να ανασάνουμε απλά, λίγο καθάριο αέρα…
μέσα μας, τόσα αισθήματα ’τυχαν και κληρωθήκαν
κι αν είμαστε δυο άνθρωποι που ολοκληρωθήκαν…
Αγάπη αν λογίζεται αυτό που συναρπάζει
και τ’ όνομά σου, μέσα μου, κάθε βραδιά χαράζει,
τόσο βαθιά στη μνήμη μου και πάνω στο κορμί μου,
που γίνεται μια χαρακιά, σημάδι στην ψυχή μου…
και μου χαρίζει, μάτια μου, σταλαματιές φιλιών σου,
των πιο γλυκών κι απόκρυφων για ’μένα λογισμών σου
και μ’ οδηγά στ’ ανέφικτο, στο πέρα σταυροδρόμι,
εκεί που ανοίγουν διάπλατα της πεθυμιάς οι δρόμοι…
Απάντηση πού να βρεθεί να 'ρθεί να μαρτυρήσει
και στο εδώλιο αυτό λιγάκι να καθίσει,
να ορκιστεί πως ψέματα είναι τα παραπάνω
που νοιώθω σαν κατάδικος έτοιμη ν’ αποθάνω.
Να ’χει την έγνοια μέσα της και την ευαισθησία,
να νοιώθει όλα τα δεινά που θέλει η θυσία,
να δει σπονδές του έρωτα που ‘γίναν έγια λέσα
να λογιστεί πως είχανε πέρα για πέρα μπέσα…
Και το φιλί κι η απαντοχή… μια θάλασσα πανώρια
κι ένα ταξίδι ατέλειωτο στα πρέπει και στα όρια…
Αμαλία Τραβασαρου
Συλλογή: ΑμΑνΣουΞε 2005-2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου