Άδικες λέξεις μαίνονται πάνω από
τα δίχτυα του έρωτα
Ένα καράβι ζήτησαν γυαλό γυαλό
να πάνε να τις πούν
Πως ο πανούργος ό έρωτας έχει
ορμή οργή και πόνο
Στις μάχες του όταν πρωτοστατεί
είναι σαν πόλεμος
~~~
Όποιος σε τέτοιες μαχες δεν πολέμησε
δεν ξερει τι θα πεί πληγή
Δεν ξερει τι θα πεί λόγια και αίμα
λόγια ανείπωτα
Και ο ιδρώτας να κατρακυλά όπως
τα σώματα στην κατηφόρα
Σαν από λόφο αιχμηρό
Και μέσα απο τα βάθη της ψυχής τα
λόγια και οι λέξεις
Να πέφτουνε σαν όξινη βροχή σαν
καταιγίδα πρόσφατη
Άν μ' αγαπάς γίνε σταυρός να σταυρωθώ
να λυτρωθώ απο σένα
..ειπώθηκε...
Λίτσα Γιαννούλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου