Σ’ ένα δωμάτιο υγρό, σε βρήκε κι αυτό το βράδυ.
Έξω απ’ το παραθύρι, πάγωσε ο ήλιος και μια βροχή,
ματώνει το περβάζι.
Κοιτάς γύρω σου, ένα κουτσό τραπέζι,
ένα αδειανό ποτήρι κι ο τοίχος.
Ο τοίχος που χωρίζει.
Γυρνάς το βλέμμα, ψάχνοντας κείνη τη χαραμάδα.
Το λιγοστό φως που έφερνε και σε συντρόφευε
Τώρα, δίχως ήχο η φωνή και στο βλέμμα η αγωνία.
Ο ίσκιος του θανάτου κυματίζοντας επτά πέπλα,
στήνει ξέφρενο χορό. Και συ, κοιτάς επίμονα τον τοίχο.
Το φως φαντάζεσαι,
τα χέρια απλώνεις,
ανάμεσα στα δάχτυλα,
αχτίνες αιωρούμενες και σκόνη.
Μικρό πουλί,
τραυματισμένο χελιδόνι.
Πέταξες, ψάχνοντας γενέθλια πατρίδα.
Η ζήση σου ένας σταυρός,
στα χείλη πικρό κρασί μοναχικό μεθύσι.
Τώρα, μιαν άνοιξη,
καρτεράς και συ,
μια Κυριακή,
μια Ανάσταση προσμένεις.
Ο τοίχος έπεσε.
Το δωμάτιο πλημμύρισε φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου