Το ξέρω
το να αγαπάς είναι ευθύνη.
Αλλά δεν ξέρω
εάν πρέπει να είμαι φοβισμένος !
Φοβάμαι
Μέσα μου ο φόβος διακλαδώνεται,
νου και ψυχή, ταραχή.
Από τον διπλανό μου γιατί φοβάμαι!
Ο φόβος με κυκλώνει.
Τα βήματα τα ρίχνω σταθερά.
Αλλά φοβούμαι
σαν να περπατώ στα σκοτεινά
στης αβύσσου τα χείλη.
Αυτόν τον αόρατο, ο διπλανός
που δεν μαθαίνει να υπακούει…
του έδωσε την παντοδυναμία.
Δεν ξέρω αλλά φοβάμαι.
Απομακρύνομαι
από τα λουλούδια, τα πουλιά,
τους ανθρώπους, τα κύματα.
θεέ μου, σήμερα
τι ζούμε τούτον τον αιώνα!
Μέσα μου
φούντωσε του ποιητή η κραυγή:
-Να ανθίσει η πειθαρχία,
να παντρευτεί με την αγάπη,
να φτερουγίσει η ελευθερία,
η ανώτατη αρετή.
Να, δεν φοβούμαι αγαπώ.
Δεν πεθαίνουν τα όνειρα.
Θωμάς Θύμιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου