κάθε φορά που ο αποσπερίτης
απλώνει το σεντόνι της νύκτας.
Κάθε φορά που ο ήλιος εξ ανατολών γλυκοχαράζει.
Κάθε φορά που ένα πουλί
κελαηδά.
Κάθε φορά που αγναντεύω
το ατέλειωτο μπλέ της
θάλασσας, που εκστατικός
τό βλέμμα ρίχνω στό
γαλάζιο του 'ρανού.
Κάθε φορά που τα βήματα
με φέρνουν σ' ένα στενό δρομάκι.
Νά 'ξερες πόσο μου λείπεις
κάθε φορά που κόβω το
ψωμί, κάθε φορά που τα
χείλη σιγομουρμουρίζουν
ένα τραγούδι.
Κάθε φορά που το χέρι
χαϊδεύει ένα σκυλί, μιά γάτα.
Κάθε φορά που αναπνέω στον
ύπνο, στον ξύπνιο μου.
Κάθε φορά που μου λες καληνύκτα.
Νά 'ξερες ...
Μόνο νά 'ξερες ...
Άντρος Νικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου