Οι απαντήσεις που περίμενα
ποτέ δεν έρχονταν
την πρέπουσα στιγμή.
Ελλόχευαν πάντα στη γωνία,
ύστερα από χρόνια
για να μου φανερωθούν
σ΄ένα κλειστό δωμάτιο,
στον δρόμο,
στον καφέ,
στην εκκωφαντική μας σιωπή.
Ανύποπτες και αθώες
πλησίαζαν να μ' επισκεφθούν
ζυγίζοντας την αντοχή,
όταν πια θα ταν αργά για
αποσβέσεις και επανορθώσεις.
Στάθηκα γενναία,
το ομολογώ,
τουλάχιστον ως τα σήμερα ,
γωνία χωρίς απρόσμενες εκπλήξεις.
Και συ όλο ρωτάς
σε ποιο χειμώνα
κοιμίζω την καρδιά μου,
γιατί μόνο σε ελαιώνες και λιακάδες
σεργιανίζει ο Έρωτας.
Κι όμως δεν είμαι εξαίρεση,
αλλά ένας άνθρωπος ακόμη,
που μέσα στις αρνήσεις
έκρυψε ολόκληρη ζωή.
Κατερίνα Κανάκη Αξουγκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου