Αργά - αργά όλα χαλάρωναν.
Στιβόταν οι φωνές στο
σούρουπο.
Ύστερα ήρθε, τους ήπιε
η νύχτα,
σκοτάδι χαμηλά, σκοτείνιαζε,
θάμνοι, νερά, και
πέτρες χάθηκαν.
Με αγάπη πολλή, στερνά
τους φώναξα·
έχετε γειά συντρόφοι,
έχετε γειά.
Ότι μ΄άστρα πολλά η
νύχτα γίνεται λαμπρή,
ότι με αίμα πολύ
δοξάζεται ο μάρτυρας,
με
δάκρυα τιμάται ο νεκρόςΑριστομένης Λαγουβάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου