Αργά - αργά  όλα  χαλάρωναν.
Στιβόταν  οι  φωνές  στο 
σούρουπο.
Ύστερα  ήρθε,  τους  ήπιε 
η  νύχτα,
σκοτάδι  χαμηλά,  σκοτείνιαζε,
θάμνοι,  νερά,  και 
πέτρες  χάθηκαν.
Με  αγάπη  πολλή,  στερνά 
τους  φώναξα·
έχετε  γειά  συντρόφοι, 
έχετε  γειά.
Ότι  μ΄άστρα  πολλά  η 
νύχτα  γίνεται  λαμπρή,
ότι  με  αίμα  πολύ 
δοξάζεται  ο  μάρτυρας,
με 
δάκρυα  τιμάται  ο  νεκρόςΑριστομένης Λαγουβάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου