Κυκλώνας (της Καλλιόπης Τσούχλη)

Βράζεις απόψε Θάλασσα κι ο ναύτης σου ματώνει, θεριεύεις με τα κύματα σε βλέπει- πελαγώνει. Μήτε το φόβο του νογάς μήτε και το σκαρί του, τραντάζεις απ' τα βάθη σου την δόλια την ψυχή του. . Μαστίγωσες τον άνεμο σαν κοπανάς την πλώρη, μόνη πυξίδα πια θορώ και τις στροφές με ζόρι. Σακάτεψες την πρύμνη μας κι ακόμα αναστενάζεις, τον τρόμο σου σκορπάς χωρίς να λογαριάζεις. . Στιγμή δεν σε φοβήθηκα και σε κοιτώ στα μάτια, στα μητρικά τα πέλαγα - φουρτουνιασμένα βράδια. Δεν έμαθα να σε μισώ μονάχα να σε ραίνω, με τον καρπό της ξενιτιάς κι απόψε σε μαθαίνω. . ©Kalliopi Tsouchlis