Υπόσχομαι (της Ιωάννας Καβαγιάδια)

Υπόσχομαι....
Πώς κάθε μέρα θα με αγαπώ...
Στην ανατολή θα κρεμάω αδοκίμαστες
ελπίδες και σε κάθε αύριο θα θυμάμαι να τινάξω,
όσες στο φως ξεθώριασαν!
Υπόσχομαι...
Πώς ο ήχος των βημάτων μου θα καρφώνει στους δρόμους
την βοή του πάθους μου
και τα χείλη μου θα βάφουν με κόκκινο τ΄άχρωμα παρτέρια
στις καρδιές που διαβαίνω...
Θα στραγγίζω όλη την ευωδιά του κορμιού μου
και θα γονιμοποιώ την Άνοιξη,
να βρούν κλαριά τα πουλιά να πλέξουν όλο
το κελάρυσμα στους καταρράκτες των μαλλιών μου...
να λουστεί η ομορφιά του αλλόκοτου,να τινάξει
τις στάλες του ανεξάρτητου νου,μέντα να δροσίσει τον αέρα...
Υπόσχομαι....
Πώς θα ποτίζω την Λεύκα μου ...να μεγαλώνει ο
ίσκιο της να ξαποσταίνουν όσοι αδύναμοι άκαρδα πληγώνουν...
θα σκύβω με το καρδιόσχημο στην κόγχη της
γλώσσας μου ,να γλύφω κάθε πόνο να περνά...
και θα βασιλεύω την γεύση μου αυτή ,σαν πληγωμένη δύση
στον ψυχρόαιμο ορίζοντα..
Υπόσχομαι...
Να ρίχνω το γέλιο μου σε τρικυμίες της θάλασσας και να στεγνώνω
έπειτα την αλμύρα του με τα μανταλάκια της ψυχής μου...
Από βραδύς σε καθρέφτες θα κοιτώ την ομορφιά της γύμνια μου ,
αθέατα άσπρα φτερά αγάπης θ΄αφήσω ν΄ανεμίζουν χάδια οι βοριάδες που φυσούν στο φουστάνι ...
Υπόσχομαι....
Πώς θα με πηγαίνω στην γιορτή των θερμών χρωμάτων ....
το φεγγάρι στα φλογισμένα μου στήθη θα κοιμίζω...
Να βρίσκει πάντα η ερωμένη ζωή ,ένα άδειο
δίπλα μου προσκέφαλο να ξαποσταίνει την ανάσα
των ονείρων μου,να διανθίζουν στο πρωινό μου βλέμμα
σκορπώντας την λαγνεία των ρόδων της ψυχής μου!



Ιωάννα Καβαγιάδα