Θύματα πολέμου (της Ιωάννας Καράμπελα)

Κάτι γνωρίζει ο ουρανός...
Δάκρυα στάζει ολημερίς !
Νερό υδρορροών
κυλά πάνω στις στέγες των σπιτιών
και καταλήγει σ' άδειες γλάστρες ,
παρατημένες στην εξώπορτα του κόσμου.

Μέσα στη λάσπη φυτρώνει ο σπόρος!
Λεύτερος και μοναχός...
Γι αυτό θρηνεί ο ουρανός!

Δραπέτευσε απ' του πουλιού το στόμα ο καρπός .
Λαθραία λεία απ' της γης τα σωθικά .
Εκεί που ζει μόνο η στάχτη και το κάρβουνο
Κι αν βγάνει αγκάθια ο μίσχος που ψηλώνει...
Χτυπήματα τής γέννας κοφτερά,
που πολεμούν για μια απλή ανασαιμιά
Σα θείο δώρο κουκουβάγιας που ξαγρύπνησε
καθώς μεγάλωνε απ το βυζί της θύματα..

Ιωάννα Καράμπελα