Ένα αντίο (της Ιωάννας Καράμπελα)

Ένα αντίο ,
σα προσευχή μου μοιάζει που ηχεί εσπερινό και δίνει ευχή βασιλικού στα νοτισμένα απ' την αγάπη φύλλα .
Μικρά κομμάτια που απορρέουν ουρανό.

Υμνεί, ω ναι υμνεί και εύχεται :

Στων ανέμων τους ασκούς να μη κρυφτείς ,
κι από τις στάλες της βροχής να μη λυγίσεις
και σαν έρθει τυχαία ο καιρός...
μη χαρείς ,σα με δεις ανάμεσα σε κόσμο,
ούτε θρήνος ν' ακουστεί ,σ' ένα διθύραμβο ψαλμό,
Μόνο πες πιο δυνατά ,
" Γεια χαρά "
και όπως θα φεύγεις , ψιθύρισε...
" Αγάπη μου " ,
να το ακούσει μονάχα η πνοή ,
η ανάσα που κρατεί το οξυγόνο .
Γιατί αν τύχει και τη βρει το χέρι του φονιά θα σπάσει σε χίλια κομμάτια πρόσφορο ,
τούς πεινασμένους επιβάτες της ζωής ,
για να ταΐσει ...

Ιωάννα Καράμπελα