Στο ρελαντί το γκρι (της Φωτεινής Ψιρολιόλιου)

Στους άφαντους θολούς ορίζοντες, εκεί που όλα ενώνονται αδιάφορα, 
τρέχεις με ταχύτητα αφού έβαλες στο ρελαντί το γκρι
Έκρυψες την αχτίδα σε όνειρα υπογείων,
φόρεσες κόσμιο κοστούμι δίχως μία αμυχή 
και υποδήματα αλάσπωτα κηλίδων
και ήσουν πλέον έτοιμος για τη γυάλινη ματιά,
αυτή που σου χαρίζει, απόσταση ασφαλείας
Και ούτε χαμόγελο ούτε δάκρυ στάζει πια η καρδία
για ότι σκεπάστηκε απ το λείο σελοφάν,
μνημών, φιδιών δερμάτων και θεμάτων βοσκούντων σε θολό ενυδρείο.
Πέρασαν νέοι για το άγνωστο βουβοί και οι μεσήλικες με τα μυαλά στα γκράφιτι των τοίχων .
Και οι γέροι μπήκαν σε σάβανα βαθιά, για να προβάρουν τον αποχαιρετισμό σε στίχο.
Κι ακόμη αναρωτιέσαι το γιατί και δεν βουτάς στα έγκατα του νου σου 
που οι φόβοι σου, έχουν κτίσει φυλακή
άθυρη με μονωτικό κραυγών και ήχων.
Ο στόκος έχει καταλάβει το κρανίο προ πολλού,
χίλιες συνάψεις και δυο χιλιάδες ρόζοι, πασχίζουν να προβάλλει νέα η σκέψη εαρινή, αυτού του έλλογου εαυτού , που ίσως σώζει.
Έχεις διλήμματα και οι γκρεμοί διπλοί, 
είσαι αρχόντων γόνος ή μην κατάγεσαι 
από ευφυές σόι
Έχεις τη γύμνια σου να δείξεις δηλαδή ή ν ανατρέψεις του παραμυθιού το στόρι.
Σκέψου η γνώση πόσες φορές μονάχα από ωκεανούς πνιγμών, διασώζει ναυαγούς
και οι γκρεμοί πώς χαρίζουν τελικά , πολύχρωμο αλεξίπτωτο ζωής, ελπίδα.

Φωτεινή Ψιρολιόλιου