Άτιτλο (της Λιάνας Ζαχαρίου)

Κυρία εγώ,
Κύριος και συ...
Ετσι λέμε, δειλοί και φοβισμένοι
για την υπέρτατη γύμνια μας...
Υπηρέτες των πρέπει...
Τι υποκρίσια Θεέ μου...
Στο ναό του έρωτα 
όλα ισοπέδωση.
Βούρκος και διαμάντια ανάκατα,
οι πόθοι αδάμαστοι,
κολυμβήθρα λύτρωσης τα πάθη,
αχράντων μυστηρίων κοινωνία,
σε άβατες κατακόμβες οι ύμνοι 
για το ταξίδι στο Γαλάζιο.
Στοιχειωμένοι και ασάλευτοι
στα πρέπει,
χρόνια μετά,
από τις σχισμές της ψυχής μας,
θυμωμένα απέδρασε ο έρωτας,
για την ύψιστη αχαριστία μας.
Μια χούφτα πετραδάκια 
τα δάκρυα μας,
απο την αγαλμάτινη όψη μας!!!

Λιάνα Ζαχαριου

ΣΑΝ ΝΥΧΤΑ (της Ρούλας Τριανταφύλλου)

 

Έρημη πόλη,
άγνωστοι δρόμοι.
Και συ, σκιά περιπλανιέσαι.
Τις σκέψεις αιχμαλωτίζεις, μην τύχει οι αναμνήσεις και σβηστούν.
-Όπως μια κρύα νύχτα τα όνειρα σου-
Τίποτα δε χάθηκε εντελώς..
Κι όμως,
Ποιος μπόρεσε πίσω απ΄τη θλίψη σου να δει;
Ποιος μπόρεσε στη σιωπή σου, τι έκρυβες να μάθει;
Ποιος σε κείνες τις μεγάλες νύχτες του καιρού έβλεπε το δάκρυ;
Ποιος;
Σαν έρημη πόλη η ζωή σου ,σαν άδειος ουρανός.
Ανακαλύπτοντας την αλήθεια, θρυμματίζεις τα δεσμά σου.
Στην έρημη πόλη νυχτώνει.
Σβηστά τα φώτα, στους άγνωστους δρόμους χάθηκες.
Σαν νύχτα στη νύχτα έσβησε κι η σκιά σου.

Ρούλα Τριανταφυλλου

<<Πληγές που θρέψαμε>>

 Φωτο:Hüseyin Şahin

ΤΙΠΟΤΑ (της Τόνιας Κοσμαδακη)

 

Καλό μου τίποτα
που έχεις νου 
και κορεσμό 
και προκοπή
πρέπει να βγεις αληθινό
Δες
η ουσία
έχει ψυχή 
κι όχι μυαλό
Θολό μου τίποτα
θα σου χαλάσω την αλητεία
Ότι κι αν ξέρεις
είναι φτωχό
Πληροφορίες 
και χειρισμός
Ψυχοπενία
τραυματισμος
Δικό μου τίποτα
αυτό που είσαι
είναι αστείο και τρομερό
Είσαι ο αέρας 
που μπαινοβγαίνει
σπαρακτικός
από την μύτη σου
ως τα πνευμόνια σου
και πάλι εκτός
Τρανό μου τίποτα
σχεδιασμένο
επιμελώς

Τόνια Κοσμαδακη

Στην συλλογή super market που ετοιμάζεται

Παραμύθι μυαλού (της Παυλίνας Στυλιανού)

Ψάχνεις για νεράιδες μέσα από τα παραμύθια 
Σαν κρύσταλλο η μορφή τους μέσα απ' τα νερά των σελίδων του βιβλίου του μυαλού σου
Όμορφες υπάρξεις για να ονειρεύεσαι ένα κόσμο αγνό, καθάριο για να σου χαρίσει τα πάντα 
Μα όταν κλείσεις τις σελίδες του και κοιτάξεις τριγύρω απλά ψάχνεις αν αχνοφαίνεται έστω και ένα κομμάτι απ' το όνειρο να το αρπάξεις και να χαμόγελασεις μαζί του. 
Όταν το ψάξεις καλά υπάρχει φτάνει να το πιστέψεις, φτάνει να χαρίσεις αυτό το μικρό χαμόγελο στον εαυτό σου γιατί το αξίζεις.
Εσύ είσαι ο αρχιτέκτονας και εσύ θα το σχεδιάσεις μόνο για σένα.

Παυλίνα Στυλιανού

Άτιτλο (της Κρυσταλιας Κοσμά)

Η σιωπή και η μοναξιά ακολουθούν τα βήματα μου....
Κι ένας ύπνος βαθύς δίνει διέξοδο στα πιο αληθινά μου αισθήματα....
Κι είναι κι αυτό το δάκρυ που τρεμοπαίζει μόνιμα στην άκρη του ματιού μου....
Όλα μα όλα θάβονται κάτω απ' τα σύννεφα της θλίψης....
Όλα μα όλα ξεγυμνώνονται κάθε που ένα χαμόγελο φυτρώνει στην ψυχή μου....
Και σπάω σε χιλιάδες φλόγες...και φλέγομαι ολόκληρη....και μαζί με μένα καίγονται όλα όσα ποτέ έχω ποθήσει....
                                              

Κρυσταλια Κοσμά