Πρώτο φιλί (της Στέλλας Σουραφη)

Πρωτόγνωρο και διαμπερές μου αίσθημα

τη φτερωτή του στήθους μου

πόσες φορές φυσάς;

Γυρίζει σαν τρελή στο άγνωστο

με μουδιασμένα πόδια

και σώμα βάρους στο μηδέν….

Είναι η αίσθηση σχεδόν ανέγγιχτη,

βελούδινη….

κι έχει μια γεύση απ’ άγριο μέλι…

Αξιοζήλευτη επιστήμη η “Χημεία”!

Αδιαπραγμάτευτη εμπειρία

εκείνη η γνωριμία των χειλιών σου…

Στέλλα Σουραφη

ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ (του Λουκά Αναγνωστοπουλου)

 

Μελέτες, δείκτες, αριθμοί

θεωρίες να πέφτουν στο τραπέζι.

Ερμηνείες και αναλύσεις ένα σωρό

για να εξηγήσουμε της χώρας την πορεία.

Συσκέψεις με μπόλικες σκέψεις

διαλέξεις σε αμφιθέατρα και τάξεις.

Ποτάμια ξέχειλα οι ιδέες και οι λέξεις

για να εξηγήσουμε της χώρας την κακοδαιμονία.

Πόση σπατάλη αλήθεια;

Αρκεί ένας τόσο δα περίπατος

Δυο κουβέντες με γνωστούς και αγνώστους

και η αλήθεια θα λάμψει.

Στη χώρα αυτή, από τη γέννησή της

ζουν πολλοί μικροί Θεοί σε κάθε γενιά.

Δυστυχώς για την ίδια και για μας

ζούνε ελάχιστοι Άνθρωποι.

Λουκάς Αναγνωστοπουλος

Από την ποιητική συλλογή

"Ποίηση.Ενα ταξίδι προς το όνειρο.

Σεργιάνι στην Ελλάδα"

Κι όλα γύρω μου, μοιάζουν να νοσούν. (της Μαρίας Μαραγκού)

 

Συναισθήματα που χαροπαλεύουν, σε έναν κόσμο που το μόνο που έχει πλέον αξία είναι η ύλη και η εικόνα. Όλα για την ευημερία και τίποτα για την ξηλωμένη μας καρδιά. Πτώχευσε βλέπεις και την αφήσαμε στην άκρη ξεχασμένη καθώς δεν είχαμε άλλο κέρδος από εκείνη πια. Όλα νοσούν μα όχι τώρα ξαφνικά. Πάει πολύς καιρός που εθελοτυφλούσαμε όλοι, γιατί ήταν πάντοτε πιο εύκολο να αρνείσαι να δεις την αλήθεια κατάματα. Ήταν πιο βολικό να ζεις με αυταπάτες ή ακόμα χειρότερα να ξέρεις πως η ζωή είναι ένας κύκλος που κάποτε θα κλείσει κι εσύ να επιλέγεις να βλέπεις μια ευθεία μόνο μπροστά σου και αυτή δίχως τέλος. 
Και κλείστηκες τώρα στο χρυσό σου το κλουβί πιστεύοντας πως θα σε σώσει, μα αυτό που δεν καταλαβαίνεις ακόμα, είναι πως δεν παύει ένα κλουβί μονάχα να ‘ναι. Ένα ψυχρό, άδειο, αλλά χρυσό κατά τα άλλα κλουβί. Κι αναρωτιέσαι τι σου φταίει. Πώς θες να μοιάζει αλήθεια με φωλιά, όταν η ψυχή σου είναι ανύπαρκτη εκεί μέσα και πώς να σε κρατήσει; 
Και ξαφνικά νιώθεις φυλακισμένος σε μια άδεια…αλλά ταυτόχρονα γεμάτη ζωή. Γεμάτη από άχρηστα αντικείμενα μα άδεια από ατόφια συναισθήματα, από συνοδοιπόρους, από αγάπη αληθινή, από φιλίες άδολες. Άδεια από πίστη σε καθετί που έχει τη δύναμη να σε αναγάγει σε άνθρωπο, άδεια από ψυχή κι από αλήθειες.

Μαρία Μαραγκού

ΧΙΜΑΙΡΑ (της Ρούλας Τριανταφύλλου)

   

Φυσάει κι απόψε. 

Ανάμεσα  στων δέντρων τα νεκρά φύλλα,  

της παρουσία σου μετρώ τις στιγμές.

Πώς να ξορκίσω την αιτία του πόνου;

Σε ατέλειωτες νύχτες στο χθες πόσα συνέβησαν!

Η ψυχή δεμένη στη κλωστή και η χαρά στο ψέμα. 

Κουράστηκα να τρέχω.

Να σε ζητώ σε άδειο ουρανό.

Φυσάει κι απόψε. 

Στο έρημο λιμάνι μόνη. 

Μια Χίμαιρα καράβι δε θα ξανάρθει. 

Κεράκι η ελπίδα, μα σβήνει στον άνεμο.

Ρούλα Τριανταφύλλου

Άτιτλο (της Θωμαιδας Τσιμερικα)

 

Φλόγες μέσα στο σκοτάδι
Της ψυχής το παραγάδι.
Φλόγες μέσα στο πηγάδι 
Που οι ποντικοί χόρευαν το βράδυ.
Ποιος θα περίμενε να λάμψει η αυγή;
Ποιος θα περίμενε να γιάνει η ψυχή;
Σώμα σαν χώμα βυθίζεται και γεννιέται μέσα στις φλόγες.
Χωρίς αρχή και τέλος τα σημάδια.
Σαν δάκρυα μέσα στα άψυχα βράδια.
Κάθε δάκρυ δύναμη κρυφή.
Αλλά δεν πρέπει να βγεί.
Πρέπει τα δάκρυα να κουβαλάς.
Μέσα στο σεντούκι της γιαγιάς.
Αν δραπετευσουν, τον πόνο θα γυρέψουν.
Κάηκε ο ουρανός πικράθηκε η γη.
Καρφώνουν το σώμα με καρφί.

Θωμαιδα Τσιμερικα