Με τους στίχους μου (της Πολας Βακιρλη)

 

Τώρα που οι μέρες κόντυναν

κι οι νύχτες δεν κοιμούνται

άγρυπνη μένει η ψυχή

στου πόνου το μπαλκόνι

Πιάνει τη λύρα απ' την αρχή

να στήσει το τραγούδι

που πλέξανε τα δάχτυλα

σε πάπυρο αιώνιο

και στο μελάνι του καιρού

βουτάει τα φτερά της

πάνω σε πλάκα μάρμαρο

τα πάθια της χαράζει

Καλεί τη μούσα σύντροφο

σε γάμους και σε ξόδια

και σε γιορτές φανταστικές

που ξέρει να γιορτάζει

Καλεί και τον Αρίωνα

να πάρει την κιθάρα

να ξαστερώσει ο ουρανός

να φύγει η αντάρα

και τη γλυκόλαλη Σαπφώ

του έρωτα υμνήτρα

τους αοιδούς του Όμηρου

από σπουδαία φύτρα

Ψηλά στ' αλώνι της αυγής

βγαίνουν για να γιορτάσουν

Στήνουν τα όργανα χορό

τους στίχους να προφτάσουν!

Πολα Βακιρλη

Τα γράμματα που δεν έλαβες...(της Ελένης Ταιφυριανου)

Τα γράμματα που σου έγραφα

τις κρύες νύχτες του χειμώνα

Πουλιά που τα παρέσυρε η καταιγίδα

και χάσανε το δρόμο τους.

Κι έτσι δεν έμαθες ποτέ

πως έθαψα το όνειρό μου

στην ρίζα της ιτιάς στην αυλή μας...

Από τότε η κλαίουσα χλώμιασε.

Τα φύλλα της χάσανε το χρώμα τους

τρεμουλιάζει συνεχώς

και στο πιο ανεπαίσθητο αεράκι...

Τούτος ο Απρίλης

δεν πέρασε φέτος από δίπλα της.

Και κείνα τα αγριοπερίστερα

που κάθε χρόνο φτιάχνανε

τη φωλιά τους στα κλαδιά της,

δεν φάνηκαν ακόμα...

Ελένη Ταϊφυριανου

Άτιτλο (της Γεωργίας Σχοιναράκη)

Αναβοσβηνει η μνήμη μου

Με μια ματιά σου μόνο

Κι αν κλείνει κύκλους ο καιρός

Δεν κρύβεται το φως

Από τα πρώτα λόγια σου

Στου ονείρου μου το θόλο

Κρατάς ένα άστρο σαν Θεός

Δεν είμαι μοναχός

Έλα καί πάρε μια στροφή

Στης πεθυμιας τη νύχτα

Βρες την ουσία στο φιλί

Στης μοναξιάς την φυλακή

Στείλε μια καληνύχτα

Έτσι από μιαν ανάγκη μας

Mα όταν έρθει η αυγή

Ας σβήσουμε το φως

Γεωργία Σχοιναράκη)

ΣΤΟ ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΟ ΑΠ’ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ (της Τζένης Τσιουγκου)

Στο μισοφέγγαρο απ’ το χαμόγελό σου

έλαμψε ο έρωτας,

ήρθε και με ξύπνησε μ’ ένα πρωτόγνωρο φιλί.

Μες στα καστανά μάτια σου

ξεκίνησε ο έρωτας,

ήρθε κι έφερε φως στα μάτια μου,

ένα φως που δεν σβήνει

ούτε στο πιο δυνατό σκοτάδι

Στο σώμα σου τυλίχτηκε ο έρωτας,

ήρθε κι έφερε τη ζωή,

μια ζωή που την ακολουθούν ακόμη χίλιες.

Στα βήματά σου γεννήθηκαν αστέρια,

ήρθαν κι έντυσαν εμένα,

στο πέρασμά σου το φεγγάρι λαμπύρισε κι άλλο,

ήρθε και μου έφερε χρυσά όνειρα,

μ’ αγκάλιασε σαν έρωτας

που διαρκεί μέχρι να σβήσει και το τελευταίο άστρο.

Στο βλέμμα σου άναψε η φλόγα του έρωτα,

μια φλόγα που ταξιδεύει,

έρχεται και δυναμώνει απ’ το πάθος μου,

υψώνεται και βάφει κόκκινη την σελήνη.

Στο μισοφέγγαρο απ’ το χαμόγελό σου

έλαμψε ο έρωτας

και ήρθε σαν χίλιες ζωές,

σαν φως παντοτινό,

σαν άστρο

σαν φωτιά που διαπερνά τις φλέβες μου,

σαν χρώμα πορφυρό

που βάφει πόθους κι αισθήσεις

κι ένα φεγγάρι κατακόκκινο φώτισε τον κόσμο.

Κι απ’ το μισοφέγγαρο του δικού σου χαμόγελου

γεννήθηκε ο έρωτας,

σαν να μην υπήρχε πριν από εσένα,

σαν να ‘ρθε να κατοικήσει στ’ αστέρια των ματιών σου,

σαν να ‘ρθε να ενωθεί

με το μισοφέγγαρο απ' το χαμόγελό σου.

Τζένη Τσιουγκου

ΘΟΛΟ ΤΟΠΊΟ (της Γεωργίας Παππά)

Έγινε Χειμώνας στην καρδιά της Άνοιξης

και απο μυρωδιές κρίνων και γιασεμί

αποπνικτική γίνεται η ατμόσφαιρα της μελαγχολίας και της θλίψης

Πήρε ο καθ' ένας στο δισάκι του

κομματιασμενα όνειρα και φρουδες υποσχέσεις,

περίτεχνα χτισμένα πάνω σε καλοστημένες θεατρικές σκηνές

Γέμισαν οι νύκτες όνειρα που πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας

και ρόδες που τσουλανε ράθυμα φορτωμένες ελπίδα

Άραγε θα ξημερώσει ποτέ;;

Γεωργία Παππά