Οι νύχτες ερωτεύονται (της Κατερίνας Νεοφυτιδου Ηρακλέους)

λένε ότι οι νύχτες ερωτεύονται καλύτερα..
ίσως...έρωτας είναι...
αγκαλιάζονται πιο σφικτά...
τα χέρια μεθυσμένα παραμιλούν..
λένε ότι  η αγάπη γίνεται χαλί
 και την  πατάς...

η νύχτα δεν έχει μάρτυρες ...

η αγάπη απλά στέκει στην άκρη...

της μέρας τα πρόσωπα φωτίζονται..
γιατί τα βέλη της είναι ορατά..
της μέρας τα μάτια λάμπουν...
κολυμπούν σε θάλασσες και ωκεανούς..
τα χέρια ανοίγουν της αγάπης το κουτί..

οι μέρες αγκαλιάζονται κάτω από βροχή και χιόνια....
το φως δεν κρύβεται...
το ουράνιο τόξο είναι μαγεία..
το όμορφο δειλινό αφήνεται
χαλαρό και ανώδυνο στα χέρια της αγάπης του Θεού...

οι νύχτες τυφλώνουν...
οι μέρες κάνουν θαύματα!

Κατερίνα Νεοφυτιδου Ηρακλέους

Φανταστικό ταξίδι (της Αναστασίας Κουτσούκου Κλεάνθη)

Ταξίδι που δεν κάναμε
και νόμισα πως πήγα
γιατί μαζί σου πίστεψα,
τη θάλασσα πως είδα.

Κι ακολουθήσαν γλάροι,
με περισσή τη χάρη,
ξεστράτιστα δελφινια
με παιδική τη γκρίνια.

Μεγάλη η αγάπη μου,
για τούτο το γαλάζιο,
γέννησε χίλια όνειρα
μα ήταν σε ... ναυάγιο

Αναστασία Κουτσούκου Κλεάνθη

ΠΡΟΣΕΥΧΗ (της Δωρας Μεταλληνού)

Προοπτικές άνοιξης
ακούμπησε στο τζάμι το πρώτο φως
απροετοίμαστες οι κοιμισμένες επιθυμίες
άνοιξαν νυσταγμένα βλέφαρα
κλειδωμένες ανασφάλειες
έτρεξαν στον καθρέφτη
να ενθαρρύνουν τη απραξία  τους
καθρέφτης ήλιος να συσπειρώνει ελπίδες στα ματαιωμένα
και το φτερούγισμα στα φύλλα της καρδιάς
ποια Πυθία να το ερμηνεύσει;
ανερμήνευτα αναδύονται από τα άδυτα του ενύπνιου
ρίξε μια λήθη Θεέ του φωτός
μην καταυγάζεις όλα τα σκοτάδια
πονάνε τα κοιμισμένα  στο φως
βελόνες τρυπάνε τα βλέφαρα
άστα να περπατάνε
 στο λιβάδι με τ' ασφοδίλια!

Δώρα Μεταλληνου

Απόκριση (του Μανώλη Αλυγιζάκη)

Μέσα στης καταιγίδας
την κοσμοχαλασιά
για μια ρωγμή ελπίδας έψαξα
για ένα καλοκαίρι
και μες στον ήλιο να ποθώ
κορμί γυναίκας
μελαψό και λείο

κι είπε μου ο βοριάς

στα γονικά σου τα σημάδια
θα βρεις το μονοπάτι

σκύψε μ’ ευλάβεια
το μάρμαρο κι ανασήκωσε
τη θαλπωρή τους να γευτείς

και ρώτησα τον λίβα
λιακάδα πού θα `βρω

κι είπε

μες την καρδιά σου
κρύβεται

Μανώλης Αλυγιζάκης

Ποίηση  από τη συλλογή ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ, Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2015

Άτιτλο (της Λίτσας Μοσκιου)

Σε ερωτεύτηκα και σε πόθησα
προτού καν σε συναντήσω.
Πρώτη η εικόνα σου πλάστηκε
στη σκέψη κι έγινε εμμονή αναστατώνοντας το είναι μου.
Κι ύστερα βυθίστηκα
με την ψυχή μέσα στο σώμα σου. Άδειασα ολόκληρη σταγόνα σταγόνα μέσα στο αίμα σου.
Επίφοβο το τόλμημα να σε πλάσω
με την ανάγκη της ψυχής μου
να με δεχτείς
με την ανάγκη του αίματός μου
να μ' αγαπήσεις προτού να με βρεις.

Λίτσα Μοσκιου