Στο πάμφωτο τοπίο (του Λευτέρη Ελευθερίου)

Στο πάμφωτο τοπίο η καινούρια μέρα ακροβατεί.

Ο Ήλιος ερωτοτροπεί με την Αγάπη.

Η ζεστασιά τους, σαν χάδι ερωτικό, απλώνεται στη γή και την αναζωογονεί.

Τα λουλούδια με πέταλα ορθάνοικτα σαν αγκαλιές καλωσορίζουν το ζευγάρι.

Μοσχοβολούν των έρωτα Τους από ευγνομωσύνη.

Η ζωή χαμογελά με αυτάρεσκεια απολαμβάνοντας τα επιτεύγματα της.

Οι άνθρωποι απασχολημένοι με τους δείκτες του ρολογιού, μετρούν τον χρόνο...

Δεν έχουν προσέξει τίποτα.

Λευτέρης Ελευθερίου

Η περισπωμένη (της Κούλας Κραντα)

Να έχεις ένα κεραμιδί να βάλεις από κάτω το κεφάλι σου,
μας έλεγαν οι παλιοί...
Μας είχε γίνει σχεδόν εμμονή...
Ακόμη και στη λέξη βάζαμε περισπωμένη,
όσο να πεις είχε ένα στέγαστρο να προσπαστευτει...
Τώρα άλλαξαν οι καιροί...
Τα κεραμίδια έγιναν πολυώροφα,
οι λέξεις ξεθώριασαν στη βροχή...
Κάθε γωνιά και άστεγος,
μ ένα χαρτόκουτο για περισπωμένη
πασχίζει να στεγάσει την ψυχή!

Κούλα Κραντα

Ευχαριστώ (της Μαρίας Μηνά)

Εδίψασεν ο άγγελος
κι έγειρε το κεφάλι,
στις χούφτες σου
να πιεί νερό,
μη και γελάσει πάλι.
Να πιεί νερό να ξεδιψάσει.
Μα ήταν πικρό και αλμυρό,
της αρνησιάς νερό είχες κεράσει.
Πικράθηκε το στόμα του
επέσαν τα φτερά του.
Ολόγυμνος εστάθηκε,
χάθηκε η ομορφιά του.
Αλλά  λυπήθηκε ο Θεός,
μεγάλο το Έλεος του.
Κι έβγαλε ρίζες και κλαδιά,
θωρεί  τον ουρανό του.
Παρακαλώ σε ουρανέ,
κράτα για με τη πίκρα.
Ευχαριστώ σε Σε Θεέ,
που τα φτερά μου βρήκα.

Μαρία Μηνά

Το τελευταίο τσιγάρο (της Σωτηρούλας Τζιαμπουρή)

Δώσαμε ραντεβού στο όνειρο.
Εσύ, καις το τελευταίο τσιγάρο με την ομίχλη του να σκεπάζει τα πάντα.
Ένα τελευταίο τσιγάρο.....
Και συ να χάνεσαι στην ομίχλη του.
Ένα τελευταίο τσιγάρο.....
Άκουγες τις κραυγές της σιωπής σου
να σκίζουν την καρδιά σου
Τα δάκρυα σου να καίνε την ψυχή σου.
Ένα τελευταίο τσιγάρο ...
Ακούς τις ανάσες σου που χάθηκαν στο χτες .
Αυτές που σου έκλεψαν.
Όμως δεν πέθαναν.
Αυτές μετράς.
Ένα τελευταίο τσιγάρο......
Το τελευταίο φιλί σου στη σάρκα μου.
Που δεν πέθανε.
Ένα τελευταίο φιλί που έμεινε χαραγμένο.
Καις ένα τελευταίο τσιγάρο για την ψυχή που ξεγυμνωθηκε, που τσαλακωθηκε.
Καις το τελευταίο τσιγάρο απόψε....
Καίω το τελευταίο μου τσιγάρο απόψε με την παλιά μου ζωή!!!!
Ένα τελευταίο τσιγάρο για μας !!!


Σωτηρούλα Τζιαμπουρή

Απαγορευμένος καρπός (της Σοφίας Τριανταφυλλίδου)

Στην εποχή της ωριμότητας,
δύο ξένοι συναντηθήκαμε.
_"Μα νομίζω πως σε ξέρω από πάντα, σου' πα! "
_"Και αυτή η απίστευτη οικειότητα
μεταξύ μας, μου ' πες! "Ok
Εκείνη την μοιραία ημέρα,
ξεθάψαμε σκουριασμένα συναισθήματα,
διασταυρώσαμε ηττημένα βλέμματα,
και αντικρίσαμε μαγεμένοι
ένα σπάνιο αφροδισιακό φρούτο που ξεπήδησε από το πουθενά μπροστά μας.
Είχε περίβλημα σκληρό
,ήταν θολό και ρυτιδιασμένο,
μα στο κέντρο του, εκεί στο σημείο της καρδιάς,
φάνταζε ζουμερό και γλυκύτατο
και μας κόλαζε.
Εγώ ή Εύα, τόλμησα και δάγκωσα.
Εσύ φτώχε μου Αδάμ
με μπέρδεψες με το φίδι
και αρνήθηκες, απλά απολάμβανες
την παράνομη και αφοπλιστική παρουσία μας
και μόνο σε κάποιο παράτολμο όνειρό σου ενέδωσες.
Ο Έρωτας που δεν γευτήκαμε
αγνώστων στοιχείων και ταυτότητας.
Εσύ ισχυρίστηκες πως δεν υπήρξε ποτέ,
εγώ ακόμη προσπαθώ να σε πιστέψω...

Σοφία Τριανταφυλλίδου