Θα μ' ονειρεύεσαι (της Ελένης Ταϊφυριανού)

Θα μ' ονειρεύεσαι... Στις σκοτεινές διαδρομές των μοναχικών περιπάτων του μυαλού σου... Θα με ζωγραφίζεις... Στα ξένα μαξιλάρια όταν απλώνεις τα όνειρα σου για να με συναντήσουν... Θα με ψηλαφίζεις... Στις καυτές ανάσες στα τσαλακωμένα σεντόνια τις υγρές νύχτες σου... Θα με αναζητάς, στο αβέβαιο της ύπαρξής σου και στο βεβαιωμένο της ήττας σου... Θα με γυρεύεις, μα θα έχω χαθεί... Ίσως να έχω γίνει αέρας ν' ανακατεύω τα μαλλιά σου... Σύννεφο...να σκιάζω τα μάτια σου... Βροχή...να ξεπλένω τη λύπη σου... Μπορεί να έχω γίνει λουλούδι να μυρίζεις το άρωμα μου... Η μπορεί....ποιος ξέρει...μια μέλισσα, να γυρίζω θυμωμένη γύρω σου για να ξυπνάω τις τύψεις στο κορμί σου...

Ελένη Ταϊφυριανού

Ανοιξη (της Δώρας Μεταλληνού)

Είσαι για ένα ταξίδι στην καρδιά της άνοιξης; Θέλει τόλμη και ανοιχτές αισθήσεις Θα μεθύσεις ομορφιά Σε προειδοποιώ! Οι καιροί ορφανεμένοι, άοσμοι και άχρωμοι Δεν είσαι συνηθισμένος στα ταπεινά και ασήμαντα, στα χρώματα και αρώματα που είναι χωρίς αντίτιμο Έμαθες να μυρίζεις αρώματα σε πανάκριβα μπουκάλια Τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα; Στα αισθήματα οι τσιγκουνιές Μη μας περάσουν για γραφικούς αισθηματίες! Αλλοτριώθηκε η ουσία! Ψάξε ...Στη φόδρα της καρδιάς όλο και κάτι έχει μείνει!. Μια στάλα φαντασία, μια πρέζα ονειρόσκονη Μια χαμογελαστή καλημέρα! Πιάσε μου το χέρι να τρέξουμε στα λιβάδια με το τριφύλλι και τις μαργαρίτες Να χαζέψουμε τις πεταλούδες! Να πάρουμε βαθιές ανάσες και να πλημμυρίσουμε άρωμα φρέσκου χόρτου και χαμομηλιού. Να γονατίσουμε στη στρατιά των μυρμηγκιών, να κουρδίσουμε το αυτί στον ψίθυρο που βγάζει το κυπαρίσσι όταν ο Ζέφυρος το ανατριχιάζει ! Να φορτώσουμε τις έγνοιες στο κύμα να ταξιδέψουν μακριά. Να ρίξουμε χάρτινα καραβάκια στο νερό και πλακουτσωτά βότσαλα στο λάδι της θάλασσας και να μετράμε τους κύκλους. Να κουρδίσουμε τ’ αυτί στο ψιθύρισμα του κυπαρισσιού Όταν το αεράκι τ’ ανατριχιάζει! Τα μελίσσια θα ρουφούν την Άνοιξη κι ο ήλιος θα συντροφεύει την πλάση! Βλέπεις; Δε χάσαμε τον παράδεισο!


Δώρα Μεταλληνού

Σκυλάκι με λουλούδι (της Κωνσταντίνας Κρατημένου)

ΣΚΥΛΑΚΙ ΜΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙ
Πίνακας ζωγραφικής διαστ. 18Χ24 με ακρυλικά χρώματα σε καμβά 

από την  Κωνσταντίνα Κρατημένου

Μοναξιά (της Κλειώς Μαλαγαρη)

Το χαμόγελο χάνεται
στο απέραντο κενό
το φως δεν καλύπτει
το φόβο
σιωπή και μοναξιά
εναλλάσσονται
στεναγμός της καρδιάς
όλο πόνο
Ξεθωριάζουν αναμνήσεις
και όνειρα
προσδοκία κι ελπίδα
χαμένες
Το βιβλίο γυρνάς αδιάφορα
για παλιά μεγαλεία κι εικόνες
η καρδιά αρνείται
την αλήθεια
μετακινούμενη άμμος
η σκέψη
εφιάλτης η αποδοχή
σκληρή η πραγματικότητα
Μοναξιά.....μοναξιά
Πρέπει να τολμήσεις
Να λογοδοτήσεις
Την αλήθεια αντικρίσεις
Να διεκδικήσεις
Την μοναξιά να σβήσεις
Γερά να πατήσεις
Και να Ζήσεις....

Κλειώ Μαλαγαρη

Ενα μεσημέρι (της Σοφίας Τανακίδου)

Ένα μεσημέρι ήταν
Δεν ήταν καν βράδυ
Αν ήταν βράδυ
Θα το κλείδωνα στη σκέψη σαν όνειρο
Από εκείνα τα όνειρα τα άλλα
Που σου αδειάζουν τα συναισθήματα
Που σου ραγίζουν τη καρδιά
Αλλά λες..όνειρο ήταν...

Ήταν μεσημέρι όμως
Πυρωμένο
Θυμάμαι την ώρα τη μέρα τα λόγια
Όλα τα θυμάμαι
Κι ας μην απάντησα
Κι ας μη το συζήτησα ποτέ
Κι ας τό' θαψα μέσα στα μεσημέρια μου

Αυτά τα μεσημέρια που ξυπνάω
Χωρίς λόγο
Και ουρλιάζω βουβά!!!

Σοφία Τανακιδου