Δείλι (του Αριστομένη Λαγουβάρδου)

Χρυσές  και  ρουμπινί  φωτιές  ανάβουν
το  δείλι,  με  απόκοσμη  λαμπράδα,
κι  ορέγονται  οι  ψυχές  απ΄ομορφάδα 
σαν  όλες  οι  ασχολίες  τους  παύουν.
Δείλι  θάναι  πλιά  σαν  καταλάβουν
πως  τέλεψε  η  ζωή,  κι  η  σοροκάδα  
θα  σβήσει  τις  φωτιές,  και  μια  θαμπάδα
θ΄απλώσει,  κι΄ οι  ψυχές  θα  μεταλάβουν.
Νοσταλγίες  θα 'ρθούν  γοργοπετώντας,
παλιές  αγάπες  θά χουν  πια  κινήσει,
κάποιες  φωνές  θ΄αρχίσουμε  βογκώντας
λίγο  πρίν  η  ψυχή  να  μετοικήσει.
Ω!  νάταν  μπορετό  πάνω  στη  κλίνη
ξάφνου  η  θανή  να΄ρχόταν  με  γαλήνη! 

 Αριστομένης  Λαγουβάρδος
 από  την  ποιητική  συλλογή
  << Το  τέλος  της  αθωότητας>>