Καλό ταξίδι, Καλό παράδεισο στην μάνα που δανείστηκε τα φτερά του μικρού της αγγέλου για να ταξιδέψει εκεί, στο αιώνιο φώς....
Ήταν τόσο πυκνό το σκοτάδι στη γη.
Κι οι κραυγές οι ανάσες πνιχτές...
Το χάδι παγερό.
Στην ανάσα του θανάτου
δίπλα το μωρό...
Πόσο παγωμένη είσαι μαμά..
Σ' αγγίζω... μ' ακούς;
Κρυώνω....
Έφυγες με τα δικά μου φτερά..
Τόσο γοργά...
Μάταια ψάχνω μια αγκαλιά...μαμά...
Όσο για τα..... "άλλα " τίποτα δεν θα πω...
Τίποτα...
17 Ιουνίου 2021.
Μια λυπημένη μέρα του καλοκαιριού,
κάπου στον ....κόσμο που ολοένα και σβήνει ο ήλιος, το φώς... η ανθρωπιά ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου