Πεινασμένο και διψασμένο το κορμί
από του έρωτα το άγγιγμα
ως τα μεσάνυχτα τόσος πόθος πως να περιμένει
τα βέλη των φιλιών σου να τα σημαδέψει
τόσες ικεσίες στην Αφροδίτη για ένα φεγγάρι
να μείνεις ένα βράδυ στης οικίας μου την χάρη
συντροφιά να μου χαρίσεις
και τα σεντόνια τα υγρά πως θα λάμπουν
την αυγή που θα φεύγεις
αγαπημένε το νέκταρ να γευτείς
ροδόχρωμα στα χείλη μου ν' αφήσεις
της ομορφιάς τα πλούτη σε σένα τα βρήκα
ερωτική γη η καταγωγή σου
ήχος της λύρας η γλώσσα σου
μη μου φεύγεις τώρα
έλα μία στιγμή στην ανάσα μου
προτού ταξιδέψεις σε άγριες θάλασσες
και γίνεις ήρωας, μπροστάρης των μαχών
ευχή του Άρη, του πολέμου ο Θεός
εσύ να την έχεις
δυνατός και γενναίος να ξανάρθεις
κι αν πάλι ηττηθείς
την στάχτη σου στο Πέλαγος ρίξουν
να έρθεις σε παρακαλώ
με του Φλοίσβου τα λόγια
γλυκό κι αλμυρό φιλί να μου δώσεις
που τόσο πολύ το λαχτάρησα.
Πόση ντροπή νοιώθω
όταν διχάζεται ο λόγος μου
χλωμή κι ασήμαντη
στον Έρωτά σου στέκομαι
στα μάτια τα μελένια σου.
Συνομιλώντας με την Σαπφώ
Απρίλιος 2021
εκδόσεις λύχνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου