Μην έρθεις σαν κλεφτης (της Στέλλας Μαναλη)

 Το παράθυρο του ουρανού άνοιξα σήμερα εμπρός μου και ήλιος μπήκε φωτεινός...             

Κι αναρωτιόμουν... τόσο φως κι εγώ να

έχω σκοτάδι;

Μέρα και νύχτα έβλεπα το σκοτάδι  να μην φεύγει... Και τώρα σαν αντίκρυσα τον ουρανό γαλάζιο με ήλιο από τα μάτια σου, βλέπω και σου φωνάζω...

Που ήσουν μέρες τώρα... μάτια μου..νύχτες πολλές περάσαν...

Μου χτύπησες την πόρτα μου.. κι εγώ ήμουν ζαλισμένη.. Ανοιχτή θα την αφήσω, από το παράθυρο μην μπεις... σαν κλέφτης να μην έρθεις... οι κλέφτες μπαίνουν μια φορά και μένουνε για λίγο...

Εσύ μπες από την πόρτα μου.. αυτήν που έμπαινες πάντα.. και τίποτα δε βασταγες, μονάχα την καρδιά σου...που την άκουγα και σε περιμένα... κι ας ήμουν μακριά σου....

Στέλλα Μαναλη