Τα σατινένια χνώτα της νυχτός
στα χέρια θα φυλάξεις
με τόλμη
να χαράξεις πάνω στις παλάμες
ό,τι το στόμα δεν τόλμησε να πει
ό,τι η καρδιά νοστάλγησε τις ώρες
του παγωμένου θέρους
τα φύλλα της συκής μαράθηκαν
ξεγύμνωμα ακολασίας
με κάπα ανθισμένη κάλυψες τη σάρκα
το χα`ι`δολόγημα στιφό
με επίγευση κανέλας
η μελωδία της μέλισσας ηχεί ακόμη
στο βάζο της γιαγιάς
πράσινα σύννεφα χορεύουν
μ’ένα πινέλο αργυρό τον άνεμο εξομαλύνεις
ο βάτραχος της λίμνης μη ξυπνήσει
στα κρυσταλλένια της νερά να κολυμπήσεις
αμέριμνη
η λιβελούλα με το βιολί να σε μαγεύει
κι εσύ να πλένεσαι στον βάλτο με τα γιασεμιά
έχει πολύ ομίχλη απόψε
έχεις πολλά ακόμη να χαράξεις
μες τις παλάμες σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου