Χρυσοκίτρινο φύλλο,
αργοπέφτει στην άμμο,
μια ιστορία γραμμένη,
νοιωθω να' χει επάνω.
Είναι σαν μια ταινία,
της ζωής ιστορία
που θυμίζει.. αγάπη,
πόνο, λύπη, απάτη.
Στην καρδιά μας η απάτη,
σκοτεινό μονοπάτι,
αγκαλιάζει τη σκέψη,
σαν αράχνης την πέψη.
Καλοκαιριού αύρα γλυκιά,
χάιδεψε τα ονειρά μας,
ντύσε τον έρωτα ζεστά,
γιάτρεψε τα φτερά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου