Στο σύθαμπο σε καρτερούσα
έλαμπε η ματιά σου,
ζωγραφισμένη
σε ένα φωτεινό χαμόγελο
με αγόγγυστη λαχτάρα
σε μια συνάντηση αβρότητας.
Σαγήνη με διαπέρασε
στο φως των ματιών σου.
Άδυτη παλίρροια
έμοιαζε η μορφή σου,
σαν άγαλμα σμιλεμένο.
Ένας όρθρος νηνεμίας
με πλημμύρισε
έμοιαζες με άσπιλη οπτασία
λιτή και απέριττη,
βάλσαμο
στην δική μου Δόκιμη Ψυχή.
Ωδή Άφθαρτη,
σαν φύσημα, στα χέρια των Αγγέλων
στου Κόσμου την Σιωπή.
Από την ποιητική μου συλλογή
"Πέρα απ' τον ορίζοντα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου