Άνοιξα τις πόρτες.
Να μπουν νερά.
Να βεβαιώσουν την απόλυτη προσαρμογή μου στις παραδόσεις.
Η γη βάρυνε πολύ.
Ηττήθηκε απ' τις νίκες της.
Κι εγώ, μια κουκκίδα με διεσταλμένους αδένες που σπαταλιέται στις ελλείψεις της,
πώς να με χαρτογραφήσω;
Αφήνομαι.
Γλιστράω.
Σκορπάω στην καταλυτική τρέλα του νερού.
Κατρακυλώ στη μνήμη του βυθού.
Είναι ανόνειρα εδώ.
Είμαι ασφαλής.
Χάρισα επιτέλους το τελευταίο φυλάκιο σε μένα.
Επιεικά να με κρίνεις
Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου
Katia Chausheva Photography
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου