ΘΑ' ΘΕΛΑ.. (της Τριάδας Ζερβού)

Θα'θελα να'μουν  θάλασσα,

ποτέ να μην μερεύω,

σ 'ολο τον κόσμο να γυρνώ,

γλυκά να τον δροσίζω.

Με κύματα ενθουσιασμού,

ψυχές να γαληνεύω

και με παλίρροιες ζεστές

 να τον ανακουφίζω.

Θα'θελα να 'μουν άνεμος,

ποτέ μα μην λιγαίνω,

με σταθερό κι ακούραστο, 

ρυθμό να περπατώ.

Σε μονοπάτια αέρινα,

ανθρώπους να πηγαίνω,

στου ουρανού τ'απέραντα

 λιβάδια που αγαπώ..

Θα' θελα να 'μουν η φωτιά,

που καίει την δυστυχία,

η φλόγα μου να υψώνεται,

ν'ανάβει, να φουντώνει!

όπου την δει και ύστερα,

μόνο την ευτυχία,

πάνω στ'αποκαϊδια της,

 με γέλιο να απλώνει..

Θα 'θελα να'μουν ουρανός,

αστραφτερός καθρέφτης,

μόνο με αγάπης σύννεφα,

λευκά σαν περιστέρια,

ν'αλλάζω χρώμα και θωριά

κι ο χρόνος που'ναι κλέφτης,

να γίνει αντανάκλαση,

 φωτός πίσω απ' τ' αστέρια..

Τριάδα Ζερβού