Στο στόμα μου χόρευες
όταν βυθιζόμουν
σαν ποταμός που ρέει
μέσα στην θάλασσα σου.
Τρελοί, διψασμένοι άνθρωποι
είμαστε που στην θέληση
του πάθους αρνούμαστε
την επιθυμία στο δέρμα.
Το σώμα καίει,
η ψυχή ανοιχτή πληγή.
Τα χαμόγελα μας κραυγάζουν
για μια επικείμενη συνάντηση ακόμη.
Μην το αρνηθείς
οι επιθυμίες εισβάλουν ρέουν και καταρρέουν σε κάθε απουσία.
Μεταμορφώσαμε τον εαυτό μας
σε φοβισμένα ζώα που δεν μπορούν να χαρούν
αυτό που η φύση προστάζει...
Οι λέξεις σιωπηλές.
Οι στίχοι στην ποίηση δακρύζουν
μια άρνηση για την ζωή
και ένα πάθος για τον έρωτα που παλεύουμε να έχουμε.
Οι παλμοί της επιθυμίας μεγαλώνουν
και ο πόνος καταναλώνει
όλη την ενέργεια αρνούμενος.
Σε πίνω στο όνομα της αγάπης.
Αρνούμαι να σ' αποχωριστώ.
Κάθαρμα καις και θα καις...
σ' αυτό το στάδιο του παράλογου και το λογικού …
Αυτό που λέγανε αδύνατο
εμείς το κάναμε δυνατό
σε μια μέρα και βιώσιμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου