Λέω να εξαφανίσω τις τελείες
απ' τα ποιήματα μου.
Κάθε φορά που αναγκάζομαι να βάλω κι' από μία
νοιώθω σαν να μου κόβει την έλευση της ηδονής
μέσα σ' αχόρταγης νεάνιδος την μήτρα.
Βγαίνω κάθε φορά με μια τελεία
απ' την συνέχεια των πραγμάτων
και πνίγομαι στην κορυφή ενός παρθενικού υμένα
από βροχή αιμάτινη κάθε φορά που ξαναρχίζω
μετά απ' την εξάντληση που μου προκάλεσε
η απίστευτη ακολασία η ερωτική των λέξεων.
Με ποια ακολουθία από παιδίσκες συλλαβές στεφανωμένες
με ποιες ψυχές γυμνές να ερεθίσω πάλι τον εγκέφαλό μου
πως το ποτάμι του νωτιαίου μου του μυελού
να δείξω πως σφαδάζει
εκεί μπροστά στης έμπνευσης την ανοιχτή την πρόκληση
μετά από κάθε τελεία.
Εκεί μπροστά στο πλήρες του λευκού που μου φωνάζει.
Βάλε την τελεία σου, αν αυτό μόνο μπορείς να καταθέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου