ΑΝ ΠΟΤΕ ΜΕ ΧΑΣΕΙΣ (της Νορας Ξένου)

Και αν ποτέ με χάσεις ...

θέλω να θυμάσαι πάντα

στα χέρια σου βαστούσες μια πεταλούδα

που προσπαθούσε να πετάξει

σε μια πτήση ελευθερίας.

Μια πεταλούδα που χάιδευε τρυφερά

τα μαλλιά σου.

Μαγεία ένιωθε στα δάχτυλα σου

τα μεγάλα και το δέρμα της έτρεχε να προλάβει,

να ξεχάσει τη μαγεία των νυχτών.

Νυκτερινές πτήσεις ανάμεσα στη βροχή και στο στήθος

των σιωπών, όταν σφράγιζες το στόμα

με εκείνο το φιλί

και βροχή ξανά στο στήθος σαν νυχτερινός

επισκέπτης σιωπής που έρχεται με

φερμουάρ να σφραγίσει τον έρωτα.

Η μελωδία να προσπαθεί νότες να εναρμονίσει

έως την εγκατάλειψη του φιλιού από πάθος.

Ένας τυφώνας τα χείλια σου παίζουν με την ηδονή ασταμάτητα λες και θα χαθούν από το πεντάγραμμα.

Και αν ποτέ με χάσεις ..

να θυμάσαι ότι κάθε φιλί

μαχαίρωνε τον πόνο πριν γίνει πληγή ανοιχτή

μέσα μας.

Κι αν ποτέ με χάσεις

μην ζεις στις αναμνήσεις, τις αισθήσεις

και τα συναισθήματα που λαχταρούσες,

άσε την μνήμη και την επιθυμία να σε κάνει να νιώσεις χωρίς καθυστέρηση.

Η ζωή μικρή είναι και χάνεται μέσα στις στιγμές.

Τις αισθήσεις σου άσε να χορεύουν στην απαλότητα της πεταλούδας,

προσκαλώντας να νιώθουν μαζί σου τον πόθο.

Αστέρι θα είμαι και θα απαλύνω τον κάθε πόνο σου

με την μαγεία του χορού, όσο θα ζεις απολαμβάνοντας.

Νόρα Ξένου

Κείμενο από το βιβλίο μου "Μια κραυγή από Αναστεναγμούς"