Σκέψεις (του Απόστολου Φεκατη)

Σκαλίζω τις  διάφανες μέρες
τις δίνω χρώμα, ύλη
άλλες πάλι
τις ξεβάφω αναίτια.

Στους περιστερώνες
κρύβω
εκθαμβωτικά ραβασάκια

την αθωότητα μου

στα κρυφά
τη βαφτίζω
Λεύκα.

Την χίμαιρα
την κλειδώνω
στης πίκρας μου
το κάτω χείλος.

Ειναι που φωνάζω
τον άνεμο
να μου προσέχει
τ' αγριοτριαντάφυλλα
και το  βασιλικό.

Μια σκέψη

σου έπεσε
από τη ρωγμή της θάλασσας
και κρύφτηκε σ' ένα βότσαλο
και τότε

γέμισε το σπίτι
γέμισε το σπίτι

βότσαλα

βότσαλα φωτεινά.

Απόστολος Φεκατης

photo
Maradesipris